بعضی وقتها یه چیزهایی خیلی کوچیک هم می تونه روی اعصاب آدم گیتار برقی بزنه! بعضی رفتارها، بعضی نگاه ها، بعضی حرفهای حتی خیلی ساده، بعضی سلام و علیک ها، بعضی آدمها، بعضی صداها و و و . حالا چیکار کنیم با این موضوع؟ بشینیم و خودمونو بخوریم؟ بشینیم و لبخند بزنیم؟ بشینیم و تماشا کنیم؟ با جدیت جواب بدیم؟ با خشونت رفتار کنیم؟تیکه بارشون کنیم؟
نه...! راهش این نیست...
باید راه افتاد... با لبخند رضایت! رضایت از اینکه داری از اوونجا دور میشی! نباید جواب داد! نباید گفت چرا یهو داری راه می افتی! نباید توضیح داد... وفقط رفت... رفت و لبخند مرموزی به خود بگیریم!!! بعد در حال دور شدن یه موسیقی توپ بذاری و بری!
Sunday, July 10, 2011
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment